“Ik wás niet een operatieassistent, ik bén een operatieassistent”, zegt Elvira. Ze begon haar medische carrière als operatieassistent, maar na jaren van hard werken en studeren werkt ze tegenwoordig als anesthesioloog. Ondanks dat ze niet meer als operatieassistent werkt voelt Elvira zich nog steeds verbonden met haar vroegere beroep.
Toekomstplannen
Al vroeg op de middelbare school moeten leerlingen een keuze maken voor een profiel. Elvira heeft ondervonden dat deze keuze invloed kan hebben voor een vervolgstudie. Tijdens haar schooltijd op het VWO had ze nog geen duidelijk beeld van het beroep dat zij later wilde uitoefenen. Elvira koos voor het profiel Cultuur en Maatschappij.
Gaandeweg haar middelbare schooltijd werd Elvira’s toekomstplan duidelijker: ze wilde geneeskunde studeren! Helaas voldeed haar profiel Cultuur en Maatschappij niet aan de toelatingseisen. Om kans te maken op een opleidingsplaats moest Elvira, na het behalen van haar VWO diploma, eindexamen doen voor vier extra vakken. Vastberaden volgde Elvira avondonderwijs voor twee vakken tijdens een tussenjaar en slaagde voor beide vakken. Na dit tussenjaar wilde ze liever aan een opleiding starten dan de overige twee vakken volgen. Ze besloot daarom een alternatief voor de studie geneeskunde te zoeken.
Op een studiebeurs in Utrecht kwam ze informatie tegen over de opleiding tot operatieassistent. De opleiding trok haar aandacht omdat het, net als geneeskunde, medisch gericht is. Ook sprak het haar aan dat ze tegelijk kon werken en studeren.
Enthousiast over de functie besloot Elvira te solliciteren bij meerdere ziekenhuizen. Ze wilde er zeker van zijn dat ze werd aangenomen. Uiteindelijk werd ze bij meerdere ziekenhuizen aangenomen. Ze koos voor het ziekenhuis in Ede.
De opleiding tot operatieassistent verliep soepel. Ze vond het een uitdaging om een operatie ongecompliceerd, snel en soepel te laten verlopen. Vooral door de operateur steeds een stapje voor te zijn en mee te denken met de operatie.
Hoewel Elvira veel plezier had in haar werk tijdens de opleiding tot operatieassistent, realiseerde zij zich vrij snel dat ze verder wilde studeren. Ze besloot om in het tweede en derde jaar van haar opleiding tot operatieassistent de twee nog ontbrekende vakken via avondonderwijs te volgen.
Loting geneeskunde
Direct na het behalen van haar opleiding operatieassistent en de benodigde vakken deed ze een poging tot toelating voor de studie geneeskunde. Helaas werd ze dat jaar uitgeloot. Elvira probeerde via de zij instroom mogelijkheid alsnog een opleidingsplaats te verkrijgen. Bij de zij instroom mogelijkheid worden de 20 besten geselecteerd. Ze eindigde op plek 23 en was flink teleurgesteld. “Ik heb keihard gehuild”, vertelt ze.
Het jaar daarop waagde ze opnieuw een kans via de reguliere instroom mogelijkheid. Dit keer werd ze ingeloot aan de VU Amsterdam. “Ik heb weer gehuild. Alleen nu van blijdschap.”
Dankzij haar ervaring als operatieassistent had Elvira op bepaalde vlakken een voorsprong. Vooral op het gebied van anatomie, fysiologie en pathologie.
“De anatomische lesstof die ik kreeg tijdens de opleiding tot operatieassistent was eigenlijk veel uitgebreider dan wat er tijdens mijn geneeskundestudie werd behandeld”, vertelt Elvira.
Ook tijdens haar coschappen had Elvira een voordeel door haar achtergrond als operatieassistent. Ze kende het reilen en zeilen in een ziekenhuis en op de operatiekamers. Ook had ze al de nodige ervaring met patiëntencontact opgedaan, zoals het aanspreken en geruststellen van patiënten.
Ondanks de voordelen waren er ook onderdelen van de opleiding die Elvira lastiger vond. Ze vond bijvoorbeeld het klinisch redeneren uitdagend. Vooral de oefensessies met acteurs die speelden dat ze specifieke klachten hadden. “Ik vond het soms lastig om te bepalen welke vragen ik moest stellen of welke middelen ik moest inzetten om tot een diagnose te komen,” legt ze uit.
Elvira omschrijft de tijd van haar geneeskunde studie als onwijs tof. Bovendien gaf het haar de mogelijkheid om naast haar opleiding te blijven werken als operatieassistent in een ziekenhuis en privékliniek. Ze werkte afhankelijk van haar lesmomenten verschillende diensten, bijvoorbeeld een dagdienst doordeweeks, op zaterdag of bereikbaarheidsdiensten. Dit heeft Elvira gedaan tot aan haar coschappen. Elvira had zich bij haar coschappen ingesteld op lange werkdagen. Dit was slecht te combineren met haar baan als operatieassistent.
Anesthesie?
Het was tijdens haar werk als operatieassistent dat haar interesse voor de anesthesie werd gewekt. De anesthesiologen met wie ze in de privé kliniek heeft gewerkt spraken altijd vol passie over hun vak. Ze kwam erachter dat bijna alle facetten van de geneeskunde samenkomen in de anesthesiologie. Getriggerd door hun enthousiasme wist ze vanaf toen dat ze anesthesioloog wilde worden. Om haar kans op een opleidingsplaats te vergroten heeft ze haar wetenschapsstage en de laatste keuze-coschappen volledig op de anesthesiologie gericht.
Direct na het behalen van haar geneeskunde studie solliciteert Elvira voor een opleidingsplaats anesthesiologie. Ze werd aangenomen in Rotterdam. Dit was het moment dat ze stopte met haar baan als operatieassistent. In totaal heeft ze zo’n 8 jaar fulltime, parttime en op oproepbasis gewerkt als operatieassistent.
“De mooiste momenten op de operatiekamer zijn de diensten waarbij je als team alles hebt gegeven, de hele avond en nacht hebt gebuffeld, maar aan het einde van de nacht nog steeds met elkaar kunt lachen. Samen in dezelfde situatie zitten en ondanks de vermoeidheid tevreden terug kunnen kijken”
Elvira
De opleiding tot medisch specialist was wederom een leuke en leerzame periode voor Elvira. De opleiding tot anesthesioloog duurt vijf jaar. Elvira koos daarna voor een verdiepingsjaar voor de obstetrische anesthesiologie (verloskunde). Er zijn meerdere aspecten die Elvira interessant vind aan de obstetrische anesthsiologie zoals de veranderde fysiologie bij zwangeren, de acute component evenals het sociale onderdeel. Gelukkig gaat het vaak goed bij de geboortezorg in Nederland, maar het ondersteunen van patiënten na een (eerdere) traumatische bevalling vindt Elvira belangrijk. “Het is zo’n belangrijk moment in hun leven; het is goed om aandacht voor hen te hebben, goed te luisteren en zorgzaam te zijn,” vertelt ze.
Medisch/intercollegiaal coach
Inmiddels is Elvira al enkele jaren werkzaam als anesthesioloog. Tegenwoordig werkt zij als anesthesioloog in het OLVG in Amsterdam met als aandachtsgebieden de obstetrische anesthesiologie, het geven van onderwijs, en simulatietrainingen. Daarnaast is Elvira zowel intern bij het OLVG alsook extern beschikbaar als medisch/ intercollegiaal coach. (zie onderaan deze pagina)
Elvira laat zien dat er meer wegen naar Rome leiden dan de gebruikelijke route van VWO naar geneeskunde. Een route waarbij de kennis, kunde en vaardigheden van een operatieassistent haar zelfs voordelen hebben geboden tijdens de geneeskunde studie.
Mocht Elvira de kans krijgen om alles opnieuw te doen, zou ze dan andere keuzes maken? Zonder twijfel antwoordt ze: “Zeker niet. Mijn tijd als operatieassistent heeft me enorm veel geleerd en die ervaring neem ik voor altijd mee.”
“Gedurende mijn coschappen en opleiding tot anesthesioloog bleef ik mij vaak verbazen over hoe dingen er soms aan toegaan in een ziekenhuis. De grens tussen wat normaal is en wat niet, lijkt soms te vervagen. En wat je meemaakt, kun je niet altijd delen met (niet medische) vrienden en familie.
Ik coach daarom graag coassistenten, basisartsen en aios waarbij we samen uitzoeken hoe jij, als arts, je een weg kunt banen door de mazen van de medische wereld.“
Meer informatie over coaching door Elvira? Link naar haar pagina voor coaching => Elvira – Medisch coach
